کتاب نئولیبرالیسم ایرانی و تهاجم فرهنگی

«نئولیبرالیسم ایرانی» به عنوان یک ایدئولوژی دارای بنیادهای معرفت شناختی نسبی انگارانه است و مُروّج نسبی انگاری معرفت شناختی میباشد و به تبع جوهر سکولار – اومانیستی مدرنیستی اش با حکومت اسلامی و هر نوع حکومت دینی مخالف است نئولیبرالهای ایرانی طرفدار نوعی لائیسیته جدایی دین از دولت و قدرت ،سیاسی یعنی خارج کردن دین از مرکز ثقل حیات سیاسی – اجتماعی و سامان دادن نظام سیاسی – اجتماعی و امور معاش و مناسبات اجتماعی و زندگی مردمان بر مبنای عقلانیت سکولار – اومانیستی و ایدئولوژیهای برآمده از آناند و به لحاظ تبلیغی – ترویجی بر شعارهایی چون جامعه مدنی خِردگرایی پرهیز از دشمن تراشی در عرصه روابط بین الملل تعامل با دنیا جامعه چندصدایی و نظایر اینها متمرکزند یکی از مؤلفه‌های جدی نئولیبرالیسم ایرانی» تأکید استراتژیک و محوری آن بر لزوم جذب و هضم ایران به لحاظ سیاسی و فرهنگی و اقتصادی در نظام جهانی سلطه استکبار و فرآیند جهانی سازی نئولیبرالی است. نئولیبرالهای ایرانی به منظور تحقق این خواست استراتژیک خود کوشش گسترده و مستمری را به منظور استحاله نظام اسلامی از درون و تبدیل آن به یک رژیم بریده از هویت و شعائر دینی – انقلابی در پیش گرفته اند.