1403

خداى متعال در آنِ واحد عالم آفرينش را با همه‏‌ى قوانين و سنن حاکم بر آن و قواعد شريعت را آفریده است که این دو امر باهم منطبق هستند. اگر کسی طبق قوانين الهى يعنى آن اراده‏‌ى تشريعى حق، عمل كرد زندگى و رفتارش منطبق با قوانين آفرينش مىی‌شود. عمل برطبق دستورالعمل شرع و اسلام موجب می­‌شود قوانينى كه در ساخت انسان و طبيعت به كار رفته در خدمت او در­آیند؛ مثل يك كشتى‏ كه در تطبیق با مسير باد و جريان آب حركت مى‏‌كند. سنن‏ آفرينش به جماعت و ملتى که در راه بادهاى موافق الهى يعنى همان سنتهاى آفرينش حرکت کنند،كمك کرده و پيش مى‌‏روند. وقتى‏ با اسلام حركت كنيد، خلاف جريان حركت طبيعى نيستيد؛ زود پيشرفت مى‏‌كنيد؛ چيزى نمى‏‌گذرد كه مى‌‏بينيد كشور آباد شد و درخت زندگى مردم سرشار از رونق و حيات خواهد گرديد. در جریان انقلاب، امام خمینی رحمه­‌الله به اراده‏‌ى تشريعى پروردگار و اراده‌‏ى تكوينىِ او اعتقاد و اعتماد داشت و مى‌‏دانست كسى كه در راه تحقق شريعت الهى حركت مى‏‌كند، قوانين و سنت‏‌هاى‏ آفرينش كمك‏ كار اوست.

سیرۀ تربیتی قرآن کریم، افزون بر بیان مفاهیم، معرفی مصادیق و الگوهای عینی و خارجی است؛ ازاین رو در قرآن کریم بیش از دو هزار آیه درباره انبیای الهی علیهم السلام آمده است. این امر نشان می دهد که مطالعه و بررسی زندگی انبیای گذشته، برای امت پیامبر خاتم صلی الله‌علیه‌وآله نیز راهگشا و هدایت بخش است؛ زیرا همۀ انبیا، با اینکه به شرایط زمان، مکان و استعدادها توجه داشته اند، ولی مخاطبشان «نظام فطرت » بوده
است؛ نظامی که خدای متعال آن را در وجود همۀ انسان ها قرار داده است. ازاین رو، به تعبیر قرآن کریم، زندگی امت های انبیای پیشین مثَلی برای امت خاتم است: (و آنان را پيشينه و مثَلی براى آيندگان گردانيديم) نکتۀ دیگری که ما را به زندگانی انبیای پیشین متوجه می کند این است که همۀ انبیا در دعوت و هدایتگری به اصلی واحد متکی هستند و در حرکتی مستمر با هم پیوستگی دارند؛ هر پیامبری تصدیق کنندۀ پیامبران پیشین، و بشارت دهنده به انبیای پس از خود است؛ بلکه از ابتدا بشارت به نهایت را نیز دارند.

مرگ پایانی است بر زندگی فانی و آغازی است بر یک زندگی باقی. مرگ، آغاز زندگی ای است که انسان، فرجام آن را با برگزیدن مسیر بندگی حق تعالی یا پیروی از شیطان تعیین می‎کند: داشتن حیات طیبه و همراهی با اولیای طاهرین یا حیاتی دردناک و دهشتناک و همنشینی با شیاطین انس و جن. خداوند متعال با لطف بی‎کرانش، ارسال رُسُل و انزال کُتُب کرده تا بشر را به حیات طیبه رهنمون سازد و از قُرَناء بد بر حذر دارد.

نیروی ناشناختۀ محبت

در نظام وجودی خود قوایی داریم که بعضی از این قوا را می شناسیم، همچون

بینایی، شنوایی و بویایی؛ بنابراین اگر چشممان ضعیف شود، به سرعت نزد

پزشک می رویم و اگر حسی از ما (مثلاً شنوایی) رو به کاستی بگذارد، به سرعت

به دنبال تدارک آن هستیم.

ما بعضی از توانایی های وجودمان را، گرچه بسیار عظیم اند، به عنوان قوه و

توانایی نمی شناسیم؛ ازاین رو در حفظ و نگهداری و استفادۀ درست ا ز آنها

ناتوانیم. از مصادیق نیروهای وجودی ما «محبت » و «بغض » است که خوب

آن را نمی شناسیم و نمی دانیم حد و حدود آن چقدر است و مقصود و غایتش

چیست و چگونه باید آن را حفظ کرد و چگونه به کار گرفت. حب و بغض دو

نیروی قوی در وجود انسان هستند که به هیچ وجه نمی توان آن را با توانایی های

شناخته شده مانند بویایی و شنوایی و بینایی مقایسه کرد؛ هرچند حقیقت

همین قوای ظاهری را نیز درست نشناخته ایم و در نیافته ایم که این قوا نازلۀ

قوای باطنی انسان هستند و چگونه می توان از همین طریق به قوای باطنی

دست یافت.

«حب » یعنی پیوستن و نزدیک شدن و بغض یعنی نفرت و دوری و جدا شدن.