من شیرین! ، دفتر دوم

ظاهرشدن باطن
هنگامی که غضب می‌کنید، باطنتان ظاهر می‌شود. بعضی از ما
باطنمان خوب نیست و رسوا می‌شویم. بعضی‌ها موقعی که اوقاتشان
تلخ می شود، عکس العمل های شدید دارند؛ یقه‌شان را چاک می دهند؛
گاهی چیزی را پرت می کنند؛ گاهی شیشه می شکنند؛ گاهی صدایش
را بلند می کند و کلمات رکیک می گوید. خلاصه باطنش ظاهر می شود.
بندهٔ خدایی که از بس آرام است، مورچه زیر پایش لِه نمی شود، یک باره
غضب می کند و باطنش که گندیده است، با این کلمات بروز می کند.
اگر کسی را که در حال عصبانیت حرکات ناموزون انجام می دهد،
فیلمش را بگیرند و صورتش را در فیلم محو کنند تا شناخته نشود، بعد
همین فیلم را بعداً نشان خودش بدهند، می گوید: این کیست که این
کارها را می کند؟! این دیوانه زنجیری است! اما وقتی صورتش را آشکار
کنند، خودش را می بیند.