قرآن کریم
ترجمه بر اساس المیزان

اصولی که در این ترجمه در نظر بوده است

اصل یکم این ترجمه اگر چه معنایی و محتوایی است؛ ولی این موجب نشده که در برگردان واژه ها و جمله ها، مسامحه ای روا شمرده شود و ملاحظات ترجمه دقیق در آن رعایت نگردد و از متن فاصله گیرد و به آن وفادار نماند.

اصل دوم نه تنها برابر هر واژه ای معادلی نهاده شده بلکه سعی بسیار شده که حتی در برابر حرکات و اعراب کلمات که گویای معنایی خاص بوده نیز معادلی آورده و به گونه ای مفاد آن منعکس شود.

اصل سوم همسانی ترجمۀ واژه‌ها و جمله‌های همسان یک اصل است؛ ولی چه بسا اختلاف سیاق آیات و ارتباط جمله‌ها و سایر قراین کلامی اقتضا کرده است که کلمات مشابه و جمله‌های همسان ترجمه‌ای برابر نداشته باشند؛ مانند واژۀ «هداية» و مشتقات آن که گاهی مقصود از آن ارائه طریق و گاهی مراد از آن ایصال به مطلوب است و تبعاً باید دو گونه معنا شود؛ نیز مانند کلمۀ «نساء» که گاهی مراد از آن زنان و چه بسا مقصود از آن همسران باشد نیز اسما و صفات الهی در پایان آیات قرآنی با توجه به مضمون هر آیه معنا شده است و ممکن است در بیان متعلق آنها تفاوت‌هایی دیده شود.

اصل چهارم گویایی و رسایی در این ترجمه از اصول مهم بوده است؛ لذا هرگاه خود را از جمع میان دقت و ظرافت ترجمه ـ نه صحت آن ـ و گویایی آن ناتوان دیده ایم دقت و ظرافت را فدای گویایی کرده ایم اصل پنجم همان گونه که قرآن در قالب زبان عموم مردم نازل ،شده در این ترجمه نیز بر این شیوه تأکید داشته‌ایم. پس تا حد امکان از واژه ها و عبارت‌های نامأنوس برای عموم مردم، پرهیز شده است.

اصل ششم واژه هایی مانند ،ایمان ،انفاق جهاد زکات و مشتقات آنها از آن روی که مفهوم آنها برای فارسی زبانان روشن است و بار معنایی ویژه ای دارد، به معنای لغوی آنها بازگردان نشده است مگر همراه با قیدی مانند در راه خدا که آن بار معنوی را تدارک کند و نیز مگر در مواردی که فاقد آن معنا باشد؛ مانند: «إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنفِقُونَ أَمْوَلَهُمْ لِيَصُدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا»(۵) در این آیه انفاق به معنای هزینه کردن است؛

و مانند: «لِيُنفِقْ ذُو سَعَة مَن سَعَتِهِ وَمَن قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنفِقْ مِمَّا ءَاتَاهُ الله» (۶) در اینجا انفاق به معنای پرداخت نفقه است.