1403

مبالغه نیست اگر جنبش پُرتکاپو و دامنه دار شیعیان یمن را «حزب الله دوم» منطقه بنامیم و سلسله جنبان این حرکت یعنی شهید سیدحسین بدرالدین الحوثی، را «اویس خمینی » بدانیم. اویس قرنی مردی از سرزمین «ایمان و حکمت»، یعنی یمن بود که سید تابعان شد و یار باوفای امیرمومنان اویس به عشق دیدار پیامبر (ص) به مدینه رفت، اما موفق به دیدار یار نشد و به وطن بازگشت. وقتی پیامبر (ص) قضیه را شنید، او را «نفس الرحمان» خواند. هر از گاهی هم با اشاره به مسیر یمن میفرمود: «از سوی یمن بوی خدا به مشامم میرسد. همچنان که فرمود: در یمن شخصی است به نام اویس قرنی که در روز قیامت محشور میشود و جمعیت بسیاری را به تعداد افراد و قبیله پرجمعیت ربیعه و مضر شفاعت میکند.»

امروز نیز به برکت مجاهدتهای اویس خمینی بوی خوش اندیشه‌های اسلام ناب از یمن به مشام میرسد. حسین الحوثی بعد از رحلت امام مدت کوتاهی را در ایران به سر برد. او چنان شیفته و متأثر از اندیشه و آثار امام

خمینی بود که در تمامی سخنرانیهایش نام و یاد امام را احیا کرد. این کتاب نتیجه تلاشی متواضعانه است برای نشان دادن گوشه ای از ریشه های پیدایش جنبش شیعیان یمن و تبیین برخی دیدگاه‌ها و مواضع این شهید بزرگوار در بخش اول مطلبی به قلم استاد ابو عواضه آمده است. ایشان یکی از شاگردان حسین الحوثی است که مقالات متعددی دربارهٔ شخصیت و اندیشه های شهید الحوثی نوشته است. متن سخنرانیهای روشنگرانه شهید حسین الحوثی را نیز که در اینترنت قابل دسترسی است این استاد بزرگوار پیاده و ویرایش کرده است.