کتاب ها

” صورتم را به سمت آسمان گرفتم: خدایا! به تنهایی ام رحم کن. من قاصد یک خبر مهم هستم که باید زودتر آن را به دوست عزیز تو برسانم. اگر به او نرسانم، خودم را نخواهم بخشید…..”

مرد جوانی از طرف امیر دارالعماره مدینه، مامور به تعقیب، جاسوسی و نظارت بر یک کاروان می شود؛ کاروانی از سادات هاشمی که از شهر مدینه به سوی مقصدی نا معلوم حرکت کرده اند و امیر، می خواهد از مقصد، نیت و چند و چون کارهای آن ها با خبر شود کاروانی عجیب که مردانش همچون شمع دور یکی از بانوان آن میگردند! اما این بانو کیست ؟ چه قصدی دارد؟ و چرا مسیری اینچنین طولانی را انتخاب کرده است؟ ظاهرا او را فاطمه معصومه (س) صدا می زنند…

گام برداشتن در مسیر احیای اندیشۀ دینی همواره نیازمند گذر عمر و تجربه های طولانی نیست، زیرا درک عمیق رفتارهای پیامبر رحمت(ص)، امامان شیعه(ع)، دست پرورده های آنان و علمای این مکتب میتواند در سنین جوانی نیز به دست آید. ازایـن رو میتوان در این مسیر، ردپای جوانی مخلص مثل شهید دکتر دیالمه را دید و طنین صدای دردمندش را شنید، آنگاه که حرکت خود را »احیای تفکرات شیعی« نامید. او همه کس بـود و هیچ نبود و در عین اینکه فهمی عمیق از دیـن داشــت، بـی ادعـا بــود. وی راه میانبری را که خود در جوانی بـرای فهم دقیق دین پیموده بود سخاوتمندانه به دیگران نیز نشان داد. شهید دیالمه ادعـــای عارف پیشگی نـداشـت، امــا از معرفت بهره مند بـود. در خـــردورزی کم نظیر بـود، ولی فیلسوف مسلک نبود. نگاهش به دنیا با نگاه جوانان هم سن وسالش متفاوت بود، اما دنیا گریز نبود.

زمانی که سپاه درندگان به مردم حمله کرد، و مقاومت آنان را ترور خواند و دینشان راخشونت آمیز، مقددسات مردم هتک شد و سرزمینشان اشغال؛ از میان آنان باید یک مرد انقلابی پیدا می‎شد. مرد انقلابیِ ما از جنوب بشریت ، جنوب اسلام و جنوب عربیت سر برآورد؛ انقلاب معممی که برای مقابله با سپاه شمال اروپا، و آمریکا و اسرائیل قیام کرد و نفخه تاریخ و روح حسین علیه السلام، که در کربلا با خون خود خضاب بست ، از انقلابش به مشام می‎رسید.